ستون فقرات در ناحیه گردن از ۷ مهره تشکیل شده است. دیسک های ژل مانند همچون بالشتک‌هایی بین این مهره ها قرار گرفته که خاصیت ضربه گیری دارند و از آسیب گردن تا حد امکان جلوگیری می‌کنند و این امکان را به فرد می دهند تا بتواند سر و گردن خود را در جهات مختلف بچرخاند. اگر این دیسک ها در اثر افزایش سن تحلیل بروند و یا بنا به دلایل مختلف ازجمله خم شدن مداوم و چرخش ناگهانی، وضعیت نشستن و یا خوابیدن نامناسب، بلند کردن اجسام سنگین بگونه‌ای نامناسب، مصرف دخانیات و عدم ورزش منظم دچار آسیب شوند و استحکام و حالت ارتجاعی خود را از دست بدهند، احتمال برجسته شدن دیسک و بیرون زدگی آن افزایش می یابد که از جمله علائم آنها می توان به درد گردن که از کتف تا نوک انگشتان منتشر می‌شود، سوزش در این ناحیه، سردرد و سرگیجه، گزگز کردن و بی حسی انگشتان و سست شدن آنها اشاره کرد.
تحقیقات اخیر نشان داده است طب سوزنی (به ویژه الکتروآکوپانکچر) در درمان دیسک گردن بسیار موثرتر از درمان دارویی عمل می کند. بررسی تأثیر ملوکسیکام (Meloxicam) و طب سوزنی نشان می دهد، استفاده از طب سوزنی برای درمان دیسک گردن بسیار موثرتر عمل می کند.
در یک آزمایش کنترل شده تصادفی، تأثیر ملوکسیکام و طب سوزنی در ۴۲۰ بیمار با یکدیگر مقایسه شد. ملوکسیکام یک داروی ضدالتهابی غیراستروئیدی با اثرات مسکن و تب بر است. در این بررسی از نقاط طب سوزنی GV-14، UB-11 و SI-3 استفاده شد.
این نقاط به وسیله سوزن های طب سوزنی و نیز جریان الکریکی ۴۰ هرتز و ۲ آمپر به مدت ۲۰ دقیقه تحریک شدند. گروه ملوکسیکام روزانه ۷ونیم میلی گرم از این دارو دریافت کردند. از ۲۰۷ بیماری که با طب سوزنی تحت درمان قرار گرفتند، ۱۸۰ نفر بهبود قابل ملاحظه ای را گزارش دادند و تنها دو بیمار عکس العمل چندان خوبی به این درمان نداشتند. طب چینی، دیسک گردن را ناشی از هجوم باد- سرما، انسداد کانال های انرژی، اسپاسم تاندون ها و عروق، ضعف کبد و کلیه، ضعف استخوان ها و تاندون ها و از دست رفتن کنترل تاندون ها می داند. منظور از حمله باد- سرما در اینجا، آسیب ناشی از قرار گرفتن در مقابل دمای پایین است.
طب سوزنی به صورت الکترو آکوپانکچر یا لیزر آکوپانکچر می تواند به عنوان یک درمان مکمل و جایگزین با تأثیرات قابل توجه در درمان دیسک گردن مورد استفاده قرار گیرد.
همچنین لیزر گوش با استفاده از لیزر کم توان بر روی نقاط خاصی از گوش، باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی (اعصاب جمجمه ای و نخاعی) و درنتیجه تحریک ناقلین عصبی مغز و نخاع می شود که درد را کاهش داده و عملکرد عصب درگیر در مشکل را در جهت شروع فرایند درمان، تعدیل و تنظیم می کند.
