ماساژدرمانی 

ماساژدرمانی  توینا (tuina ) یکی از انواع ماساژدرمانی  است که از طب چینی منشا گرفته است  و مورد تایید سازمان بهداشت جهانی (WHO ) می باشد

ماساژ از دیرباز به عنوان نوعی درمان مطرح بوده و مطالعات تاریخی نشان می‌دهد که مالش بدن در بین انسانهای اولیه و تمدن های باستانی وجود داشته است.

مقدمه و تاریخچه ای از کاربرد ماساژ و درمان بیماریها : اسناد تاریخی نشان می دهد ماساژ قدیمی ترین شکل درمان جسم و روح است. یکی از نخستین مراجع مکتوب در رابطه با ماساژ را می توان در کتاب طب سنتی چینی یافت که تاریخ آن به قبل از میلاد باز می گردد که در آن ماساژ ماهیچه ها و پوست از شایع ترین شیوه های درمان است. داستان ماساژ یا تاریخچه ماساژ درمانی به حدود ۲۷۰۰ سال قبل بر می گردد. در متن کتاب امپراتور زرد ( کتاب مرجع طب داخلی چین )، برای درمان فلج و تب و لرز ، ماساژ پوست و پا توصیه شده است.

با سیری در تاریخ متوجه می شویم که ماساژ در تمام ملل و با فرهنگهای مختلف مرسوم بوده و شاید دلیل رواج آن عامه پسند بودن آن نزد تمام مردم باشد. در گذشته مردم بدون اینکه از تأثیرات فیزیولوژیکی و درمانی ماساژ آگاهی داشته باشند از آن استفاده می کردند. برای نمونه در ضرب دیدگی ها اولین اقدام آنها تکان دادن و یا مالش عضو صدمه دیده بوده است. در میان ملل و اقوامی که در گذشته از ماساژ به شکل وسیع تری استفاده می کردند میتوان از مصری ها، ایرانیان، یونانیان، چینی ها و ژاپنی ها نام برد و همین طور از بین دانشمندان و اطباء قدیمی که از تکنیک های ماساژ استفاده می کردند می توان به “بقراط” و “ابوعلی سینا” اشاره کرد. بقراط به نتایج سودمند مالش و ماساژ در تأمین و بازگرداندن نیروی عضلانی افراد ناتوان تا حدی پی برد و برای درمان بعضی از عوارض مفصلی و عضلانی از این روش ها استفاده نمود.

ماساژ از دیرباز به عنوان نوعی درمان مطرح بوده و مطالعات تاریخی نشان می‌دهد که مالش بدن در بین انسانهای اولیه و تمدن های باستانی وجود داشته است. هندیان از ماساژ در ورزش‌های تنفسی استفاده می‌کردند. مصریان و ایرانیان نیز انواع مختلف ماساژ را جهت درمان بکار می‌بردند. نمونه های زیر بخشی از کاربردهای ماساژ در در زمان باستان نشان می دهد: از سال ۱۹۸۰ درمان با ماساژ به سرعت گسترش پیدا کرد و امروزه در صورتی که ماساژ به خوبی و با مهارت به کار گرفته شود به عنوان بخش مهمی در حفظ سلامتی و درمان مطرح می‌گردد. از سال ۱۹۹۳ ماساژ به عنوان سومین دسته از اشکال متعدد طب تکمیلی طبقه‌بندی شد. امروزه نیز از ماساژ با اهداف مختلف و به شکل وسیع و گسترده ای استفاده می کنند و به ویژه در درمان دردهای عضلانی و مفصلی جایگاه ویژه ای را نسبت به سایر روش های درمانی به خود اختصاص داده است. ماساژ همچنین در توانبخشی و بازتوانی بیماری های مختلف به شکل خاصی به کار می رود.

ریشه کلمه ماساژ از منابع مختلف مشتق شده است. ریشه لاتین ماسا و ریشه‌‌های یونانی ماسئین یا ماسو به معنای لمس،‌ دست زدن، فشار دادن یا مالیدن می‌باشد. فعل فرانسوی ماسر نیز به معنای مالیدن آمده است.

به عبارت دیگر ماساژ دادن عبارتست از یک سری حرکات و مهارت های دستی که بطور منظم و خاص بر روی بافتهای بدن جهت تأثیر بر سیستم عصبی، عضلانی، پوست، مفاصل و گردش خون بکار می رود.

ماساژ دادن راهی برای سالم سازی  بدن شیوه ای است که روی مجراهای اصلی و فرعی انرژی حیاتی،رگ های خون انسان، نقاط مناسب بدن برای طب سوزنی و محل های معین انجام می شود و با انجام آن از ابتلا به بیماری ها جلوگیری و به سالم سازی بدن کمک می شود. ماساژ براساس نظریه طب سنتی چین و براساس اصول تشخیص مرض و معالجه آن، با تحلیل همه جانبه بیماری و حال مزاجی بیمار انجام می شود. در ماساژ دادن از داروهای خوراکی بهره گرفته نمی شود؛ تأثیرات منفی بسیار کم است و بر بسیاری از بیماری ها آثار خوبی دارد. ماساژ دادن روشی ساده و آسان است، با این حال دامنه کاربرد آن بسیار گسترده است.

تندرستی و درمان با ماساژ تیونا(tuina )  در طب چینی و مکملی در درمانهای مختلف : با انجام یکی از درمانهای طب کل نگر تحت عنوان ماساژ ( تو یی نا ) بر روی کانالهای انرژی و نقاط طب سوزنی در قسمتهای مختلف بدن،کف دستها و پاها،سر و صورت فرد، می توان یک درمان مناسب برای بیماریهای مختلف انجام داد. ماساژ به سبک طب چینی راهی برای تندرستی بدن است که روی مجراهای اصلی و فرعی انرژی حیاتی، رگ های خونی و نقاط طب سوزنی و محل های معین انجام می شود و با انجام آن روی فرد می توان از ابتلا به بیماری ها جلوگیری کرد و به تندرستی بدن کمک کنیم. ماساژ براساس نظریه طب سنتی چین براساس اصول تشخیص بیماری و معالجه فرد با تحلیل همه جانبه ی بیماری و حال مزاجی فرد انجام می شود که نیاز به معاینه با سبک طب چینی و شرح حال بیمار است.   بخشی ازمزایای ماساژ با سبک طب چینی که حین درمان ایجاد می شود: ماساژ دادن برای بیماری های زیر که مرتبط با ستون فقرات و مفاصل است استفاده می شود : بیماری مهره های گردن،آسیب دیدگی حاد عضلات کمر (بر اثر کار جسمی زیاد)،شکاف در مهره های بدن،صدمه به عضلات و رباط ها و مفاصل دست ها و پاها و غیره ماساژ دادن تنها به حرکات دست محدود نمی شود، بلکه با پا و قسمت بالای بازوی دست و یا با توسل به وسایل مخصوص ماساژ نیز انجام می شود..و گاهی نیز می توان از مرهم های ویژه برای ماساژ دادن استفاده کرد. برخی از این نمونه ها عبارتند از: مرهم مالش یا خامه مالش،روغن گرفته شده از گیاهی به نام “دونگ چینگ”،روغن کافیشه یا روغن کنجد،موادی مانند پودر و یا سایر مایع های روغن کاری. شیوه های ماساژ دادن فراوان است. شیوه های معمولی عبارت اند از: فشار دادن، مالیدن، فشردن با یک انگشت، حرکت دادن، کوفتن، با دست کشیدن و غیره.

برخی اوقات ماساژ برای پیشگیری و درمان بیماری ها مورد استفاده قرار می گیرد. مواردی از ماساژدرمانی عبارتند از : ماساژ کودکان،ماساژ برای معالجه شکسته بندی استخوان،ماساژ با “چی گون ” (روش سنتی تمرین تنفسی عمیق در چین)،ماساژ گاهی برای سالم سازی بدن شخص انجام می شود و هر کسی قادر به انجام آن است.

موارد زیر، ماساژ دادن برای سلامت شخصی است : ماساژ چشمان،ماساژ دست ها و پاها،ماساژ برای سالم سازی معده

نحوه اثربخشی ماساژ : معمولا انواع ماساژ با یک مکانیسم مشابه بر روی بدن اثر می گذارند. زمانی که ماهیچه بیش از حد فعالیت دارد، تجمع مواد زائد از جمله اسیدلاکتیک می تواند باعث درد، گرفتگی و حتی اسپاسم عضلات شود.

ماساژ بطور عام و ماساژ سوئدی به طور خاص، به روش زیر اثر می گذارند : گردش خون و جریان لنفاوی را بهبود می بخشد.مواد غذایی و اکسیژن تازه را به بافت های مزبور می رساند.به خروج مواد سمی و بهبودی کمک می کند. همچنین عضلات در حال کشش می توانند به رگ های خونی و اعصاب فشار آورده و با محدود کردن جریان خون باعث ایجاد درد شوند. با ماساژ دادن منطقه مورد نظر، به تدریج فشار عضله بر اعصاب درگیر کاهش یافته و درد کاهش می یابد. همین مکانیسم در بهبود عضلات آسیب دیده نیز عمل می کند. علاوه بر این، ماساژ باعث افزایش “اندروفین ها” (نابود کننده های درد) و افزایش ترشح “هورمون سروتونین” (تعدیل کننده خلق و خوی) می شود. همچنین ثابت شده که ماساژ دادن، “هورمون استرس” (کورتیزول) را آزاد می نماید و به همین علت، ماساژ اغلب به عنوان یک درمان تکمیلی برای افرادی که سیستم ایمنی آنها بر اثر استرس تضعیف شده توصیه می شود.

ماساژ در معالجه بیماری ها نیز کاربرد دارد. برخی از موارد درمانی ماساژ به شرح زیر هستند : ۱ – افزایش جریان خون در بدن ۲ – کاهش استرس و تنش های روزانه ۳ – ایجاد آرامش بعد از ورزش های سنگین ۴ – تقویت عضلات و کمک به برنامه های توانبخشی ۵ – رفع گرفتگی و کوفتگی عضلات ۶ – تاثیر مستقیم در بهبود و روند کارایی اندام های داخلی ۷ – کاهش خطر ابتلا به واریس در افراد مستعد به ابتلا ۸ – کمک به کاهش درد و درمان بیماری آرتروز (زانو و گردن) ۹ – دادن فرم و زیبایی به ماهیچه ها و جلوگیری از به وجود آمدن شکل نا مناسب ستون فقرات ۱۰ – ایجاد طراوت و شادابی برای پوست بدن ۱۱ – کمک به رفع مشکلات بد خوابی ۱۲ – پیشگیری از ابتلا به بسیاری از بیماری ها بوسیله افزایش جریان خون در بدن از طریق کلیه ها

حرکات بنیادین و سنتی ماساژ در درمان بیماریها : ۱ – جنبانیدن یا حرکتهای ضربه‎ ای : عملی ملایم می‎باشد که برای کلیه قسمتهای بدن به کار می‎ رود تا به گردش خون کمک کند و عضلات سفت را شل کند. مالش، عضلات را کشیده و شل می‎کند و مشخصاً برای نواحی گوشتالو مانند ران‎ها مفید است. اصطکاک مالشی یا حرکات مالشی به صورت عمیق، برای آزاد کردن فشار محسوس در عضلات اطراف ستون فقرات و شانه ‎ها بصورت فشار مستقیم استفاده می‎شود.

۲ – مالش آرام و منظم : دستها به آرامی و بطور موزون بر روی پوست، به صورت حرکاتی متناوب یا به صورت حرکاتی گردشی یا بادبزنی، سر می‎خورند.

۳ – مالش منظم همراه با ورز دادن : این عمل مانند ورز دادن خمیر است. از دستها برای ایجاد و سپس رها کردن فشار، به صورت موزون ( در نقاط گوشتالو ) بین انگشتان و شست، استفاده می شود.

۴ – مالش اصطکاکی : برای نفوذ عمیق، از فشار شستها بر یک نقطه ثابت در کنار ستون فقرات، یا بصورت یک دایره کوچک روی پوست، استفاده می ‎شود.

۵ – ضربه زدن : با دستانی شل که بسرعت بر روی پوست کار می‎کنند، انجام می‎شود. کنارۀ دستان ضرباتی آهسته، تند، کوتاه و متناوب بر روی بدن وارد می‎کنند. در ماساژ به منظور درمان، توجه روی موقعیتهای خاصی نظیر کشش عضلات مبذول می‎شود. در ماساژ به منظور تخلیه دستی لنف، از یک ماساژ پمپی ملایم که هدف از آن افزایش سرعت برداشت مواد زاید به وسیله تحریک دستگاه لنفاوی است، استفاده می‎شود. در ماساژ بیودینامیک بر روی رهاسازی عواطف، یا “انرژی حیاتی یا چی” که اعتقاد بر این است که در درون بدن حس می‎شود، تمرکز می‎شود.

ماساژ شرقی شامل تکنیکهای طب فشاری (اکوپرژر) مانند: شیاتسو، تیونا است، که در آنها به ایجاد فشار بیشتر از مالش، تأکید می‎شود و هدف از آنها ایجاد تعادل در انرژی موجود در بدن بر اساس فلسفه شرقی است.